Blog

De InspiroBot is volgens de eigen website “een stukje kunstmatige intelligentie die gewijd is aan het genereren van een onbeperkte hoeveelheid inspirerende quotes ter verrijking van het zinloze menselijke bestaan”. Het komt erop neer dat een algoritme, gevoed met ‘echte’ inspirerende teksten, op goed geluk een zin genereert, deze op een willekeurig plaatje plakt en welnu: de zelfverrijking kan beginnen. Volgens een artikel in het NRC is het idee voor de bot ontstaan toen de Noorse vrienden Peder Jørgensen en Jesper Sundnes zich bewust werden van de grote hoeveelheid inspirerende teksten hun vrienden en bekenden deelden op social media. Aangezien de posts wel lopende-band-werk leken, besloten de vrienden dat er dan ook maar echt van te maken. 

Lees dit artikel verder op Contentic.

Een organisatie als Facebook heeft er geen baat bij haar gebruikers op een open blockchain te laten opereren: gebruikers krijgen zo immers zélf inzicht in hun data en kunnen vervolgens zélf bepalen wat ermee gebeurt. Deze gebruikersdata vormen de inkomstenbron van Facebook: deze big tech verdient veel geld met het verspreiden van advertenties en het bepalen van het verloop. Blockchain-technologie kan daar verandering in brengen in de business-to-consumer marketing. “Organisaties die contentmarketingcampagnes inzetten op een open blockchain krijgen meer controle over hun eigen data”, stelt Badr Tazrouti, blockchain-specialist en spreker. “Ik verwacht dat digitale applicaties en digitale content de eerste toepassingen zijn die op de blockchain komen, aangezien er geen transitie van fysiek naar digitaal hoeft plaats te vinden, zoals bij onder meer de scheepsvaart of auto-industrie wél het geval is.” 

Klantsegmentatie

Een platform op de blockchain, zoals Filecoin of Storj, geeft tokens uit die een bepaalde waarde vertegenwoordigen, verbonden aan bijvoorbeeld een valuta of een bepaalde hoeveelheid schijfruimte die een gebruiker af kan nemen. Als organisatie kun je testtokens creëren, die je uit kunt zetten binnen je beoogde doelgroep. Tazrouti: “Als organisatie heb je alle controle over je eigen data, dus zie je wie wel en niet gebruik maken van de tokens. Op basis hiervan krijg je beter zicht op wie er interesse hebben en wie niet, wie je verder kan nurturen en in wie je geen, of andere energie, moet steken. Het maakt nieuwe vormen van analytics mogelijk en nieuwe ideeën kunnen de markt veranderen.” Ethplorer is een voorbeeld van zo’n toepassing. 

Lees dit artikel verder op Contentic. 

In maart 2018 kwam het data-schandaal van Cambridge Analytica en Facebook naar buiten. De omgang van organisaties met (gevoelige) persoonlijke informatie, de enorme macht die partijen als Facebook en Google hebben en het gebruiken van data die een advertentie oplevert zijn vandaag de dag nog steeds onderwerp van gesprek. Het vertrouwen heeft een deuk opgelopen en de integriteit van techbedrijven is ver te zoeken. 

Waardevolle communicatie

Volgens velen biedt blockchain-technologie een mogelijke uitkomst. Voordat we overgaan naar het uiteenzetten van de blockchain-technologie, doen we eerst een paar stappen terug. “Communicatie staat centraal in het menszijn en het bestaat uit het delen van informatie met elkaar,” stelt Badr Tazrouti, spreker en blockchain-specialist. "De komst van het internet maakte digitale communicatie mogelijk. Informatie uitwisselen is voor iedereen mogelijk, doordat je eindeloos kopieën van informatie kunt doorsturen. Hierdoor is communicatie met een groot bereik mogelijk. Maar er zijn ook objecten van waarde, zoals geld of een concertticket, waarvan je geen kopie wilt hebben. Maar op het internet weet je niet wat echt is of nep. Om dat op te lossen hebben wij derde partijen, zoals banken en overheidsinstellingen”. 

Lees dit artikel verder op Contentic.

Zo’n twintig jaar nadat het grote publiek kennismaakte met het ‘elektronische postverkeer’ heeft de supermarktketen eindelijk de e-mail geïntroduceerd binnen het bedrijf. Terwijl elk bedrijf overstapte, bleef het Duitse concern trouw aan de fax en telefoon, zo blijkt uit een artikel van NRC Carrière. Niet alleen liep het bedrijf achter op de e-mail, ook de externe communicatie was minimaal. Zo werden er enkel wat aanbiedingen gecommuniceerd via huis-aan-huisbladen. Gewoon blijven lijkt wel de nieuwe trend aan het worden. Of is dit toch niet de juiste tactiek?

Minimale interne en externe communicatie is in deze moderne tijd bijzonder, maar binnen de supermarktbranche is het zelfs uitzonderlijk. Je kunt geen televisie aanzetten, geen internetpagina bekijken of een tijdschrift  openslaan of je komt wel een campagne tegen van een supermarktketen. De hele supermarktbranche is al jaren alle zeilen aan het bijzetten om het grote publiek te bereiken en hun marktaandeel te vergoten. Aldi niet. De klanten zouden de winkels toch wel vinden. De werkelijkheid blijkt anders. Want waar een andere supermarktketen juist marktaandeel veroverde, daalde dat van Aldi.

Om deze neerwaartse spiraal te doorbreken werd er in 2013 een pr- en communicatiebureau ingeschakeld. De verloren jaren moesten worden ingehaald. Ik vraag mij af hoe de gesprekken zijn gelopen. Hoe vertel je als bureau aan een supermarktketen die niets aan communicatie doet/wil doen, hoe belangrijk het is om je doelgroep te bereiken? En belangrijker nog: welke media ingezet moet worden om die specifieke doelgroep te bereiken. Een grote stap was de introductie van de e-mail. Als dat net zo is verlopen als het interview met NRC Carrière, dan is dat een lastig traject geweest. Sinds het eerste verzoek van NRC en het daadwerkelijke interview is namelijk ruim een jaar verstreken. Beetje bij beetje wordt er meer gecommuniceerd. Er worden interviews gegeven, campagnes gevoerd en er is zelfs een ware Facebook-pagina te vinden. Al staat daar niet veel op.

Hebben wij over een paar jaar een nieuwe Jumbo? Is de Aldi dan ook op elke hoek van de straat te vinden met schreeuwerige reclameborden of blijven zij bescheiden en zijn ze dan enkel nog te vinden in de huis-aan-huisbladen en posten zij enkele keren iets op hun Facebook-pagina? Ik ben heel benieuwd hoe het hen vergaat en ga ze dan ook met spanning volgen.

Steeds meer mensen volgen het voorbeeld van de twee broers en blazen oude foto’s nieuw leven in. Je hoort je ouders nog zeggen; vroeger was alles beter. Wanneer wij de foto’s bekijken, lijkt dit ook bijna het geval te zijn. De meest hilarische foto’s hebben wij op een rij gezet.

Wie de afgelopen tien jaar af en toe in het openbaar vervoer gereisd heeft (en wie niet), zal het niet ontgaan zijn: het beeld in een volle trein-, tram- of metrocoupé is behoorlijk veranderd. De uitgevouwen kranten zijn massaal ingeruild voor de schermen van tablets en vooral smartphones. En omdat het scherm waarop we lezen kleiner is dan het tabloidformaat van een krant, dachten media-ondernemers lange tijd dat de content ook maar ‘kleiner’ moest zijn. Fout. Een boeiend artikel in het Amerikaanse online technologie-magazine Wired legde deze week uit waarom.

Lange stukken zijn oké

Wired geeft het voorbeeld van een 6200 woorden tellend artikel op Buzzfeed, een site die de helft van haar traffic via mobiele devices krijgt. Het artikel kreeg meer dan een miljoen ‘views’ en wist de aandacht van smartphone-gebruikers liefst 25 minuten vast te houden. Dat smartphone-gebruikers een korte concentratieboog hebben, is dus onzin. Is er misschien een nieuw ‘golden age of journalism’ aangebroken, maar beseffen we ons dit nog nauwelijks? Twee jaar geleden zou dit nog een absurde observatie zijn. Mediabedrijven die algoritmes toepasten om de inhoud van verhalen te bepalen en pagina’s vulden met goedkope, SEO-geoptimaliseerde content, golden toen nog als lichtend voorbeeld van hoe het moest. Tenminste, totdat Google ingreep.

Ander businessmodel

Op het moment dat Google haar algoritme veranderde en sites met een lage kwaliteit en veel advertenties traffic en inkomsten kwijtraakten, begonnen media-investeerders te begrijpen dat zij een ander businessmodel nodig hadden. Eentje waarin zij niet afhankelijk zouden zijn van Google. Social media zijn daardoor belangrijker geworden, evenals kwaliteit van content. Artikelen en video’s moeten mensen weer aanspreken, niet algoritmes. Niet toevallig steken Amerikaanse ondernemers die rijk zijn geworden in de dot.com-business, nu hun geld in ‘ouderwetse’ journalistiek. Chris Hughes, mede-oprichter van Facebook kocht het magazine The New Republic. Jeff Bezos (oprichter van Amazon.com) stak zijn geld The Washington Post. En eBay-miljardair Pierre Omidyar investeerde in een nieuw project voor ‘originele, onafhankelijke journalistiek’, New Look Media.

Twitter is de maat

Met het geld van investeerders komt er (in ieder geval in de VS) weer ruimte voor goede journalistiek en online platforms die ook de mobiele lezer aanspreken. Veel traffic naar deze sites komt via social media, waardoor de rol van homepages verandert. Zo presenteert NYT Now, een mobiele app uitgegeven door de The New York Times, artikelen nu in een lijst die vergelijkbaar is met een Twitter-feed. Net als Twitter, is mobile lang onderschat. Kleine schermen betekenen niet automatisch kleine artikelen. Er is nog altijd ruimte voor fraai geschreven stukken en creatieve journalistiek. Stukken waarin de lezer zich helemaal kan onderdompelen. Zelfs wanneer ze gelezen worden op een smartphone in de metro.